Ne kete detyre do te gjeni disa nga rregullat e drejtshkrimit.
Perdorimi i apostrofit:
- Pas pjesëzës mohuese s’ (S’e gjeta dot fletoren.)
- Pas përemrit pyetës ç’ (ç’bëre dje?)
- Tek trajtat e bashkuara m’i dhe t’i (M’i jep librat)
- Kur trajtat e shkurtra bashkohen me pjesëzën e joveprores u (M’u mbyllën të gjitha dyert.)
- Kur pjesëza të e lidhores bashkohet me trajtë të shkurtër (T’ju flas pak fëmijëve.)
- Kur pjesëza do të e së ardhmes bashkohet me trajtat e shkurtra. (Do t’i flas unë .)
- Kur pjesëza për të e formës së pashtjelluar foljore bashkohet me trajta të shkurtra (U afrua për t’i folur mësuesit)
- Nëpër poezi për të zëvendësuar ë-në (Porsi kanga e zogut t’verës, Që vall’zon n’blerim t’prillit)
Takimi i dy bashketingelloreve:
a) Kur takohet t-ja me sh-në, shkruhen të dyja bashkëtingëlloret:
(i) begat+shëm= (i) begatshëm; i përbotshëm
b) Kurtakohen s, t, z me h shkruhen dhe shqiptohen të dyja bashkëtingëlloret:shathedhur; meshollë; gazhedhës
c)Kurtakohet s me sh, sh me h, sh me sh shkruhen dhe shqiptohen të dyja bashkëtingëlloret:i kujdesshëm; i pjesshëm; shpeshherë; mishshitës
Takimi i dy zanoreve
Në fjalët jo të parme (të prejardhura, të përbëra, të përngjitura)
a) Kur takohen dy zanore të njëjta, ato shkruhen të dyja
i pa+aftë=i paaftë; i paafrueshëm; joorigjinal
b)Kurtakohet një zanore tjetër me zanoren ë, ë-ja nuk shkruhet
bashkë+autor= bashkautor
bashkë+atdhetar= bashkatdhetar
Shkruhen dhe lexohen me ë te theksuar
-Fjalët që në gegërisht shqiptohen me â hundore.
~Rërë (rânë )
Por me ë shkruhen dhe shqiptohen edhe të gjitha fjalët e prejardhura apo të përbëra prej tyre, pavarësisht ku bie theksi.
gojëdhënë – gojëdhanë
i ëmbël – i ambël
Shatzënë – shatzanë